گِل و گّل
ملک الشعرای بهار
https://www.sherfarsi.ir/bahar/گل-و-گل

متن گِل و گّل

1. شبی در محفلی با آه و سوزی

   شنیدستم که مرد پاره دوزی

   یک شب در مجلسی از یک مرد پینه دوز می‌شنیدم که با لحنی پر از سوز و گداز...

2. چنین می‌گفت با پیر عجوزی

   «گِلی خوشبوی در حمام روزی

   به یک پیرزن علیل می‌گفت: «یک روز یک گِل خوشبو در حمام....

3. رسید از دست محبوبی به دستم»

   از دست دوستی به دستم رسید» (یکی از دوستانم یک گِل خوشبو به من داد)

4. گرفتم آن گِل و کردم خمیری

   خمیری نرم و نیکو چون حریری

   آن گِل را از دوستم گرفتم و با آن خمیری درست کردم که مثل یک پارچه ابریشمی نرم و لطیف بود

5. معطر بود و خوب و دلپذیری

   «بدو گفتم که مُشکی یا عبیری

   آن گِل خوشبو بود و بسیار دلپسند بود. «به گِل گفتم: آیا تو از جنس مُشک هستی یا عَبیر (ماده‌ای خوشبو که از مُشک و کافور ساخته می شود)؟

6. که از بوی دلاویز تو مستم»

   چرا که من با شنیدن بوی خوش تو، از خود بی‌خود شده‌ام»

7. همه گِلهای عالم آزمودم

   ندیدم چون تو و عبرت نمودم

   تمام گِل‌های دنیا را امتحان کرده‌ام ولی تاکنون به گِلی مثل تو برخورد نکرده بودم. من از خوشبویی تو شگفت زده شده‌ام

8. چو گِل بشنید این گفت و شنودم

   «بگفتا من گِلی ناچیز بودم

   هنگامی که گِل این گفتگوی من را شنید «پاسخ داد: من یک گِل بی‌ارزش بودم....

9. ولیکن مدتی با گُل نشستم»

   ولی یک مدت با گُل سرخ نشست و برخاست کردم»

10. گُل اندر زیر پا گسترده پر کرد

    مرا با همنشینی مفتخر کرد

    گُل، گلبرگ‌هایش را در زیر پای من پهن کرد و به من این افتخار را داد که با او همنشین شوم

11. چو عمرم مدتی با گُل گذر کرد

    «کمال همنشین در من اثر کرد

    پس از آنکه مدتی از زندگی‌ام در کنار گُل سرخ سپری شد، «ویژگی‌های خوب همنشینم (گُل سرخ) بر روی من اثر گذاشت...

12. وگرنه من همان خاکم که هستم»

    وگرنه جنس من از همان خاک معمولی است که می‌بینی»