-
کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز بودم
-
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
-
برگهای آرزوهایم یکایک زرد میشد
-
آفتاب دیدگانم سرد میشد
-
آسمان سینه ام پر درد می شد
-
ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد
-
اشکهایم همچو باران
-
دامنم را رنگ می زد
-
وه چه زیبا بود اگر پاییز بودم
-
وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم
-
شاعری در چشم من می خواند شعری آسمانی
-
در کنار قلب عاشق شعله میزد
-
در شرار آتش دردی نهانی
-
نغمه من
-
همچو آوای نسیم پر شکسته
-
عطر غم می ریخت بر دلهای خسته
-
پیش رویم
-
چهره تلخ زمستانی جوانی
-
پشت سر
-
آشوب تابستان عشقی ناگهانی
-
سینه ام
-
منزلگه اندوه و درد و بدگمانی
-
کاش چون پاییز بودم کاش چون پاییز بودم
