-
پنج روز آن باد امرودی نریخت
ز آتش جوعش صبوری می گریخت
-
بر سر شاخی مرودی چند دید
باز صبری کرد و خود را وا کشید
-
باد آمد شاخ را سر زیر کرد
طبع را بر خوردن آن چیر کرد
-
جوع و ضعف و قوت جذب و قضا
کرد زاهد را ز نذرش بی وفا
-
چونک از امرودبن میوه سکست
گشت اندر نذر وعهد خویش سست
-
هم درآن دم گوشمال حق رسید
چشم او بگشاد و گوش او کشید
