مولانا
https://www.sherfarsi.ir/molavi/هفتم

متن

1. مستی و عاشقی و جوانی و یار ما

   نوروز و نوبهار و حمل می زند صلا

2. هرگز ندیده چشم جهان این چنین بهار

   می روید از زمین و ز کهسار کیمیا

3. پهلوی هر درخت یکی حور نیکبخت

   دزدیده می نماید اگر محرمی لقا

4. اشکوفه می خورد ز می روح طاس طاس

   بنگر بسوی او که صلا می زند ترا

5. می خوردنش ندیدی اشکوفه اش ببین

   شاباش ای شکوفه و ای باده مرحبا

6. سوسن به غنچه گوید برجه چه خفته

   شمعست و شاهدست و شرابست و فتنها

7. ریحان و لالها بگرفته پیالها

   از کیست این عطا ز کی باشد جز از خدا

8. جز حق همه گدا و حزینند و رو ترش

   عباس دبس در سر و بیرون چو اغنیا

9. کد کردن از گدا نبود شرط عاقلی

   یک جرعه می بدیش بدی مست همچو ما

10. سنبل به گوش گل پنهان شکر کرد و گفت

    هرگز مباد سایه یزدان ز ما جدا

11. ما خرقها همه بفکندیم پارسال

    جانها دریغ نیست چه جای دو سه قبا

12. ای آنک کهنه دادی نک تازه باز گیر

    کوری هر بخیل بداندیش ژاژخا

13. هر شه عمامه بخشد وین شاه عقل و سر

    جانهاست بی شمار مر این شاه را عطا

14. ای گلستان خندان رو شکر ابر کن

    ترجیع باز گوید باقیش صبر کن

15. ای صد هزار رحمت نو ز آسمان داد

    هر لحظه بی دریغ بران روی خوب باد

16. آن رو که روی خوبان پرده و نقاب اوست

    جمله فنا شوند چو آن رو کند گشاد

17. زهره چه رو نماید در فر آفتاب

    پشه چه حمله آرد در پیش تندباد

18. ای شاد آن بهار که در وی نسیم تست

    وی شاد آن مرید که باشی توش مراد

19. از عشق پیش دوست ببستم دمی کمر

    آورد تاج زرین بر فرق من نهاد

20. آنکو برهنه گشت و به بحر تو غوطه خورد

    چون پاک دل نباشد و پاکیزه اعتقاد

21. آن کز عنایت تو سلاح صلاح یافت

    با این چنین صلاح چه غم دارد از فساد

22. هرکس که اعتماد کند بر وفای تو

    پا برنهد به فضل برین بام بی عماد

23. مغفور ما تقدم و هم ما تأخرست

    ایمن ز انقطاع و ز اعراض و ارتداد

24. سرسبز گشت عالم زیرا که میرآب

    آخر زمانیان را آب حیات داد

25. بختی که قرن پیشین در خواب جسته اند

    آخر زمانیان را کردست افتقاد

26. حلوا نه او خورد که بد انگشت او دراز

    آنکس خورد که باشد مقبول کپقباد

27. دریای رحمتش ز پری موج می زند

    هر لحظه بغرد و گوید که یا عباد

28. هم اصل نوبهاری و هم فصل نوبهار

    ترجیع سیومست هلا قصه گوش دار

29. شب گشته بود و هرکس در خانه می دوید

    ناگه نماز شام یکی صبح بردمید

30. جانی که جانها همگی سایهای اوست

    آن جان بران پرورش جانها رسید

31. تا خلق را رهاند زین حبس و تنگنا

    بر رخش زین نهاد و سبک تنگ برکشید

32. از بند و دام غم که گرفتست راه خلق

    هردم گشایشیست و گشاینده ناپدید

33. بگشای سینه را که صبایی همی رسد

    مرده حیات یابد و زنده شود قدید

34. باور نمی کنی بسوی باغ رو ببین

    کان خاک جرعه ز شراب صبا چشید

35. گر زانکه بر دل تو جفا قفل کرده ست

    نک طبل می زنند که آمد ترا کلید

36. ور طعنه می زنند بر اومید عاشقان

    دریا کجا شود به لب این سگان پلید

37. عیدیست صوفیان را وین طبلها گواه

    ور طبل هم نباشد چه کم شود ز عید

38. بازار آخر آمد هین چه خریده

    شاد آنک داد او شبه گوهری خرید

39. بشناخت عیبهای متاع غرور را

    بگزید عشق یار و عجایب دری گزید

40. نادر مثلثی که تو داری بخور حلال

    خمخانه ابد خنک آ کاندرو خزید

41. هر لحظه بهار نوست و عقار نو

    جانش هزار بار چو گل جامها درید

42. من عشق را بدیدم بر کف نهاده جام

    می گفت عاشقان را از بزم ما سلام