مقالت ششم در اعتبار موجودات
نظامی
https://www.sherfarsi.ir/nezami/مقالت-ششم-در-اعتبار-موجودات

متن مقالت ششم در اعتبار موجودات

1. لعبت بازی پس این پرده هست

   گرنه بر او این همه لعبت که بست

2. دیده دل محرم این پرده ساز

   تا چه برون آید از این پرده راز

3. در پس این پرده زنگار گون

   عاریتانند ز غایت برون

4. گوهر چشم از ادب افروخته

   بر کمر خدمت دل دوخته

5. هیچ در این نقطه پرگار نیست

   کز خط این دایره بر کار نیست

6. این دو سه مرکب که به زین کرده اند

   از پی ما دست گزین کرده اند

7. پیشتر از جنبش این تازگان

   نوسفران و کهن آوازگان

8. پایگه عشق نه ما کرده ایم؟

   دستکش عشق نه ما خورده ایم؟

9. در دو جهان عیب و هنر بسته اند

   هر دو به فتراک تو بربسته اند

10. نیست جهانرا چو تو همخانه ای

    مرغ زمین را ز تو به دانه ای

11. بگذر از این مرغ طبیعت خراش

    بر سر اینمرغ چو سیمرغ باش

12. مرغ قفس پر که مسیحای تست

    زیر تو پر دارد و بالای تست

13. یا ز قفس چنگل او کن جدا

    یا قفس خویش بدو کن رها

14. تا بنه چون سوی ولایت برد

    در پر خویشت بحمایت برد

15. چون گذری زین دو سه دهلیز خاک

    لوح تر از تو بشویند پاک

16. ختم سپیدی و سیاهی شوی

    محرم اسرار الهی شوی

17. سهل شوی بر قدم انبیا

    اهل شوی در حرم کبریا

18. راه دو عالم که دو منزل شدست

    نیم ره یکنفس دل شدست

19. آنکه اساس تو بر این گل نهاد

    کعبه جان در حرم دل نهاد

20. نقش قبول از دل روشن پذیر

    گرد گلیم سیه تن مگیر

21. سرمه کش دیده نرگس صباست

    رنگرز جامه مس کیمیاست

22. تن چه بود ریزش مشتی گلست

    هم دل و هم دل که سخن با دلست

23. بنده دل باش که سلطان شوی

    خواجه عقل و ملک جان شوی

24. نرمی دل میطلبی نیفه وار

    نافه صفت تن بدرشتی سپار

25. ایکه ترابه ز خشن جامه نیست

    حکم بر ابریشم بادامه نیست

26. خوبی آهو ز خشن پوستیست

    رقش از آن نامزد دوستیست

27. مشک بود در خشن آرام گیر

    گردد پر کنده چو پو شد حریر

28. گر شکری با نفس تنگ ساز

    ور گهری با صدف سنگ ساز

29. گاه چو شب نعل سحرگاه باش

    گه چو سحر زخمه گه آه باش

30. بار عنا کش به شب قیرگون

    هر چه عنا بیش عنایت فزون

31. ز اهل وفا هرکه بجائی رسید

    بیشتر از راه عنائی رسید

32. نزل بلا عافیت انبیاست

    وانچه ترا عافیت آید بلاست

33. زخم بلا مرهم خودبینیست

    تلخی می مایه شیرینست

34. حارسی اژدرها گنج راست

    خازنی راحتها رنج راست

35. سرو شو از بند خود آزاد باش

    شمع شو از خوردن خود شاد باش

36. رنج ز فریاد بری ساحتست

    در عقب رنج رسی راحتست

37. چرخ نبندد گرهی بر سرت

    تا نگشاید گرهی دیگرت

38. در سفری کان ره آزادیست

    شحنه غم پیش رو شادیست