حکایت در آزمودن پادشاه یمن حاتم را به آزاد مردی
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/حکایت-در-آزمودن-پادشاه-یمن-حاتم-را-به-آزاد-مردی

متن حکایت در آزمودن پادشاه یمن حاتم را به آزاد مردی

1. ندانم که گفت این حکایت به من

   که بوده ست فرماندهی در یمن

2. ز نام آوران گوی دولت ربود

   که در گنج بخشی نظیرش نبود

3. توان گفت او را سحاب کرم

   که دستش چو باران فشاندی درم

4. کسی نام حاتم نبردی برش

   که سودا نرفتی از او بر سرش

5. که چند از مقالات آن باد سنج

   که نه ملک دارد نه فرمان نه گنج

6. شنیدم که جشنی ملوکانه ساخت

   چو چنگ اندر آن بزم خلقی نواخت

7. در ذکر حاتم کسی باز کرد

   دگر کس ثنا کردن آغاز کرد

8. حسد مرد را بر سر کینه داشت

   یکی را به خون خوردنش بر گماشت

9. که تا هست حاتم در ایام من

   نخواهد به نیکی شدن نام من

10. بلا جوی راه بنی طی گرفت

    به کشتن جوانمرد را پی گرفت

11. جوانی به ره پیشباز آمدش

    کز او بوی انسی فراز آمدش

12. نکو روی و دانا و شیرین زبان

    بر خویش برد آن شبش میهمان

13. کرم کرد و غم خورد و پوزش نمود

    بد اندیش را دل به نیکی ربود

14. نهادش سحر بوسه بر دست و پای

    که نزدیک ما چند روزی بپای

15. بگفتا نیارم شد این جا مقیم

    که در پیش دارم مهمی عظیم

16. بگفت ار نهی با من اندر میان

    چو یاران یکدل بکوشم به جان

17. به من دار گفت ای جوانمرد گوش

    که دانم جوانمرد را پرده پوش

18. در این بوم حاتم شناسی مگر

    که فرخنده رای است و نیکو سیر

19. سرش پادشاه یمن خواسته ست

    ندانم چه کین در میان خاسته ست

20. گرم ره نمایی بدان جا که اوست

    همین چشم دارم ز لطف تو دوست

21. بخندید برنا که حاتم منم

    سر اینک جدا کن به تیغ از تنم

22. نباید که چون صبح گردد سفید

    گزندت رسد یا شوی ناامید

23. چو حاتم به آزادگی سر نهاد

    جوان را برآمد خروش از نهاد

24. به خاک اندر افتاد و بر پای جست

    گهش خاک بوسید و گه پای و دست

25. بینداخت شمشیر و ترکش نهاد

    چو بیچارگان دست بر کش نهاد

26. که گر من گلی بر وجودت زنم

    به نزدیک مردان نه مردم زنم

27. دو چشمش ببوسید و در بر گرفت

    وزان جا طریق یمن بر گرفت

28. ملک در میان دو ابروی مرد

    بدانست حالی که کاری نکرد

29. بگفتا بیا تا چه داری خبر

    چرا سر نبستی به فتراک بر

30. مگر بر تو نام آوری حمله کرد

    نیاوردی از ضعف تاب نبرد

31. جوانمرد شاطر زمین بوسه داد

    ملک را ثنا گفت و تمکین نهاد

32. که دریافتم حاتم نامجوی

    هنرمند و خوش منظر و خوبروی

33. جوانمرد و صاحب خرد دیدمش

    به مردانگی فوق خود دیدمش

34. مرا بار لطفش دو تا کرد پشت

    به شمشیر احسان و فضلم بکشت

35. بگفت آنچه دید از کرمهای وی

    شهنشه ثنا گفت بر آل طی

36. فرستاده را داد مهری درم

    که مهرست بر نام حاتم کرم

37. مر او را سزد گر گواهی دهند

    که معنی و آوازه اش همرهند