در اخلاق درویشان حکایت بیستم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-اخلاق-درویشان-حکایت-بیستم

متن در اخلاق درویشان حکایت بیستم

1. چندانکه مرا شیخ اجل ابوالفرج بن جوزی رحمة الله علیه ترک سماع فرمودی و بخلوت و عزلت اشارت کردی عنفوان شبابم غالب آمدی و هوا و هوس طالب

2. ناچار بخلاف رای مربی قدمی چند برفتمی و از سماع و مجالست حظی برگرفتمی و چون نصیحت شیخم یاد آمدی گفتمی

3. قاضی ار با ما نشنید برفشاند دست را

   محتسب گر می خورد معذور دارد مست را

4. تا شبی به مجمع قومی برسیدم و در آن میان مطربی دیدم

5. گوئی رگ جان میگسلد زخمه ناسازش

   ناخوشتر از آوازه مرگ پدر آوازش

6. گاهی انگشت حریفان از او در گوش و گهی بر لب که خاموش

7. نهاج الی صوت الا غانی لطیبها

   و انت مغن ان سکت نظیب

8. نبیند کسی در سماعت خوشی

   مگر وقت رفتن که درم درکشی

9. چون در آواز آمد آن بر بط سرای

   کدخدا را گفتم از بهر خدای

10. زیبقم در گوش کن تا نشنوم

    یا درم بگشای تا بیرون روم

11. فی الجمله پاس خاطر یارانرا موافقت کردم و شبی به چند محنت به روز آوردم

12. مؤذن بانگ بی هنگام برداشت

    نمی داند که چند از شب گذشته است

13. درازی شب از مژگان من پرس

    که دم خواب در چشمم نگشته است

14. بامدادان بحکم تبرک دستاری از سرو دیناری از کمر بگشادم و پیش مغنی نهادم و در کنارش گرفتم و بسی شکر گفتم یاران ارادت من در حق او خلاف عادت دیدند و بر خفت عقلم حمل کردند

15. یکی از آن میان زبان تعرض دراز کرد و ملامت کردن آغاز که این حرکت مناسب رای خردمندان نکردی خرقه مشایخ بچنین مطربی دادن که در همه عمرش درمی بر کف نبوده است و قراضه ای در دف

16. مطربی دور از این خجسته سرای

    کس دو بارش ندیده در یکجای

17. راست چون بانگش از دهن برخاست

    خلق را موی بر بدن برخاست

18. مرغ ایوان ز هول او بپرید

    مغز ما برد و حلق خود بدرید

19. گفتم زبان تعرض مصلحت آنست که کوتاه کنی که مرا کرامت این شخص ظاهر شد گفت مرا بر کیفیت آن واقف نگردانی تا منش هم تقرب نمایم و بر مطایبتی که کردم استغفار گویم

20. گفتم بلی بعلت آنکه شیخ اجلم بارها بترک سماع فرموده است و موعظه بلیغ گفته و در سمع قبول من نیامده امشبم طالع میمون و بخت همایون بدین بقعه رهبری کرد تا بدست این توبه کردم که بقیت عمر گرد سماع و مخالطت نگردم

21. آواز خوش از کام و دهان و لب شیرین

    گر نغمه کند ور نکند دل بفریبد

22. ور پرده عشاق و خراسان و حجازست

    از حنجره مطرب مکروه نزیبد