در فضیلت قناعت حکایت یازدهم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-فضیلت-قناعت-حکایت-یازدهم

متن در فضیلت قناعت حکایت یازدهم

1. یکی از علما خورنده بسیار داشت و کفاف اندک با یکی از بزرگان که حسن ظنی بلیغ داشت در حق او بگفت روی از توقع او در هم کشید و تعرض سئوال از اهل ادب در نظرش قبیح آمد

2. ز بخت روی ترش کرده پیش یار عزیز

   مرو که عیش برو نیز تلخ گردانی

3. به حاجتی که روی تازه روی و خندان رو

   فرو نبندد کارگشاده پیشانی

4. آورده اند که اندکی در وظیفه او زیادت کرد و بسیاری از ارادت کم دانشمند چون پس از چند روز مودت معهود برقرار ندید گفت

5. بئس المطاعم حین الذل یکسبها

   القدر منتصب و القدر محفوض

6. نانم افزود و آبرویم کاست

   بینوائی به از مذلت خواست