چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/چو-تو-آمدی-مرا-بس-که-حدیث-خویش-گفتم

متن چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم

1. چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم

   چو تو ایستاده باشی ادب آن که من بیفتم

2. تو اگر چنین لطیف از در بوستان درآیی

   گل سرخ شرم دارد که چرا همی شکفتم

3. چو به منتها رسد گل برود قرار بلبل

   همه خلق را خبر شد غم دل که می نهفتم

4. به امید آن که جایی قدمی نهاده باشی

   همه خاک های شیراز به دیدگان برفتم

5. دو سه بامداد دیگر که نسیم گل برآید

   بتر از هزاردستان بکشد فراق جفتم

6. نشنیده ای که فرهاد چگونه سنگ سفتی

   نه چو سنگ آستانت که به آب دیده سفتم

7. نه عجب شب درازم که دو دیده باز باشد

   به خیالت ای ستمگر عجبست اگر بخفتم

8. ز هزار خون سعدی بحلند بندگانت

   تو بگوی تا بریزند و بگو که من نگفتم