-
ای ماه شبی مونس خلوتگه ما باش
-
در اینه ی اهل نظر چهره نما باش
-
کار دل ما بین که گره در گره افتاد
-
گیسو بگشا و بنشین کارگشا باش
-
جامی ز لب خویش به مستان غمت بخش
-
گو کام دل سوخته ای چند روا باش
-
ای روح مسیحا نفسی درنی ما دم
-
در سینه یاین خالی خاموش نوا باش
-
چشمم چو قدح بر لب نوشت نگران است
-
ای ساقی سرمست شبی نیز مرا باش
-
مستیم و ندانیم شب از چند گذشته ست
-
پرکن قدحی دیگر و بی چون و چرا باش
-
ای دل ز سر زلف بتان کار بیاموز
-
با این همه زنجیر به رقص ای و رها باش
-
چون خال که بر کنج لب یار خوش افتاد
-
ای نکته تو هم در دهن دوست بجا باش
-
ایینه ی ما زنگ کدورت نپذیرد
-
ای غم به رخ سایه سرشکی ز صفا باش
-
تا زنده دلان داروی دل از تو بجویند
-
ای شعر دل انگیز همان مهرگیا باش
مهرگیا
سایه
https://www.sherfarsi.ir/saye/مهرگیا
مهرگیا
- مهرگیا
- مهرگیاه
- یبروح
- یمرو
- مردم گیاه
- سگ کن
-
-
- گیاهی است از تیره ٔ بادنجانیان که علفی است و غالباً آن را یکی از گونه های گیاه بلادون (بلادانه ) محسوب می دارند. این گیاه دارای ریشه ٔ ضخیم و گوشت دار و غالباً دو شاخه است و شکل ظاهری ریشه شباهت به هیکل آدمی دارد (تنه و دو پا)
- گیاهی است شبیه به آدمی که عربان یبروح الصنم خوانند و بعضی می‌گویند گیاهی است که با هرکس باشد محبوب القلوب خلق گردد و بعضی می‌گویند گیاهی است که برگهای آن در مقابل آفتاب می ایستد.
- برخی به مهرگیاه «یمرو» گفته‌اند یعنی گیاه دارای دو صورت. زیرا هنگامی که ریشة این گیاه را به دو نیم کنند، دو صورت مشابه صورت زن و مرد در آن آشـکار می‌شود.
- میان مردم این عقیده رایج بوده است که هر کس مهرگیاه را به دست خود بکند، اندکی بعد خواهد مرد. به همین دلیل از سگ‌ها برای کندن ریشه این گیاه استفاده می‌شده است و به این سبب سگ کن نامگذاری شده است.
- به گفته‌ی طوسی (قرن ششم قمری) گیاهی است که در اران می‌روید و مثل انسان دارای گیسو است و شربت آن سمی و کشنده است.
- یونانیان آن را سیب عشق و محبت می‌نامند و عقیده دارند که ریشه این گیاه پیش از آفرینش انسان در بهشت روییده است و همان درخت دانش بوده است.