-
کوهساران مرا پر کن ای طنین فراموشی
-
نفرین به زیبایی آب تاریک خروشان که هست مرا
-
فرو پیچد و برد
-
تو ناگهان زیبا هستی اندامت گردابی است
-
موج تو اقلیم مرا گرفت
-
ترا یافتم اسمان ها را پی بردم
-
ترا یافتم درها را گشودم شاخه ها را خواندم
-
افتاده باد آن برگ که به آهنگ وزش هایت نلرزد
-
مژگان تو لرزید رویا درهم شد
-
تپیدی شیره گل بگردش آمد
-
بیدار شدی جهان سر بر داشت جوی از جا جهید
-
براه افتادی سیم جاده غرق نوا شد
-
در کف تست رشته دگرگونی
-
از بیم زیبایی می گریزم و چه بیهوده فضا را گرفتهای
-
یادت جهان را پر غم می کند و فراموشی کیمیاست
-
در غم گداختم ای بزرگ ای تابان
-
سر بر زن شب زیست را در هم ریز ستاره دیگر خاک
-
جلوه ای ای برون از دید
-
از بیکران تو می ترسم ای دوست موج نوازشی
