در آفرینش ماه
فردوسی
https://www.sherfarsi.ir/ferdowsi/در-آفرینش-ماه

متن در آفرینش ماه

1. چراغست مر تیره شب را بسیچ

   به بد تا توانی تو هرگز مپیچ

   برای شب سیاه هم چراغ گذاشته‌اند؛ تا می‌توانی به راه نا راست منحرف نشو

2. چو سی روز گردش بپیمایدا

   شود تیره گیتی بدو روشنا

   هنگامی که سی روز گشتن را سپری کرد، آسمان تاریک با آن روشن می‌شود

3. پدید آید آنگاه باریک و زرد

   چو پشت کسی کو غم عشق خورد

   پس از آن همانند کسی که از غصه‌ی عشق، کمرش خم شده است، باریک و زرد و کم رمق می‌شود.

4. چو بیننده دیدارش از دور دید

   هم اندر زمان او شود ناپدید

   پس از اینکه اندکی در آسمان پدیدار شد و چشم توانست آن را در فاصله‌ی دوری مشاهده کند، مخفی می‌شود

5. دگر شب نمایش کند بیشتر

   ترا روشنایی دهد بیشتر

   شب بعد، جلوه‌اش را بیشتر می‌کند و نور بیشتری به تو می‌بخشد

6. به دو هفته گردد تمام و درست

   بدان باز گردد که بود از نخست

   در مدت دو هفته، به صورت قرص کامل درمی‌آید و همانی می شود که از اول بوده است.

7. بود هر شبانگاه باریکتر

   به خورشید تابنده نزدیکتر

   سپس، هر شب نازک‌تر از قبل می‌شود و به خورشید تابان نزدیک‌تر می‌شود

8. بدینسان نهادش خداوند داد

   بود تا بود هم بدین یک نهاد

   خداوند چنین سرشتی به ماه داده است. تا زمانی که وجود داشته باشد هم به همین قاعده خواهد بود.