کلیه رباعیات حافظ
حافظ
https://www.sherfarsi.ir/hafez/رباعی-های-حافظ

متن کلیه رباعیات حافظ

1. جز نقش تو در نظر نیامد ما را

   جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

2. خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت

   حقا که به چشم در نیامد ما را

3. بر گیر شراب طرب انگیز و بیا

   پنهان ز رقیب سفله بستیز و بیا

4. مشنو سخن خصم که بنشین و مرو

   بشنو ز من این نکته که برخیز و بیا

5. گفتم که لبت گفت لبم آب حیات

   گفتم دهنت گفت زهی حب نبات

6. گفتم سخن تو گفت حافظ گفتا

   شادی همه لطیفه گویان صلوات

7. ماهی که قدش به سرو می ماند راست

   آیینه به دست و روی خود می آراست

8. دستارچه ای پیشکشش کردم گفت

   وصلم طلبی زهی خیالی که توراست

9. من باکمر تو در میان کردم دست

   پنداشتمش که در میان چیزی هست

10. پیداست از آن میان چو بربست کمر

    تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

11. تو بدری و خورشید تو را بنده شده ست

    تا بنده تو شده ست تابنده شده ست

12. زان روی که از شعاع نور رخ تو

    خورشید منیر و ماه تابنده شده ست

13. هر روز دلم به زیر باری دگر است

    در دیده من ز هجر خاری دگر است

14. من جهد همی کنم قضا می گوید

    بیرون ز کفایت تو کاری دگراست

15. ماهم که رخش روشنی خور بگرفت

    گرد خط او چشمه کوثر بگرفت

16. دلها همه در چاه زنخدان انداخت

    وآنگه سر چاه را به عنبر بگرفت

17. امشب ز غمت میان خون خواهم خفت

    وز بستر عافیت برون خواهم خفت

18. باور نکنی خیال خود را بفرست

    تا در نگرد که بی تو چون خواهم خفت

19. نی قصه آن شمع چگل بتوان گفت

    نی حال دل سوخته دل بتوان گفت

20. غم در دل تنگ من از آن است که نیست

    یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

21. اول به وفا می وصالم درداد

    چون مست شدم جام جفا را سرداد

22. پر آب دو دیده و پر از آتش دل

    خاک ره او شدم به بادم برداد

23. نی دولت دنیا به ستم می ارزد

    نی لذت مستی اش الم می ارزد

24. نه هفت هزار ساله شادی جهان

    این محنت هفت روزه غم می ارزد

25. هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد

    هر پاکروی که بود تردامن شد

26. گویند شب آبستن و این است عجب

    کاو مرد ندید از چه آبستن شد

27. چون غنچه گل قرابه پرداز شود

    نرگس به هوای می قدح ساز شود

28. فارغ دل آن کسی که مانند حباب

    هم در سر میخانه سرانداز شود

29. با می به کنار جوی می باید بود

    وز غصه کناره جوی می باید بود

30. این مدت عمر ما چو گل ده روز است

    خندان لب و تازه روی می باید بود

31. این گل ز بر همنفسی می آید

    شادی به دلم از او بسی می آید

32. پیوسته از آن روی کنم همدمی اش

    کز رنگ وی ام بوی کسی می آید

33. از چرخ به هر گونه همی دار امید

    وز گردش روزگار می لرز چو بید

34. گفتی که پس از سیاه رنگی نبود

    پس موی سیاه من چرا گشت سفید

35. ایام شباب است شراب اولیتر

    با سبز خطان باده ناب اولیتر

36. عالم همه سر به سر رباطیست خراب

    در جای خراب هم خراب اولیتر

37. خوبان جهان صید توان کرد به زر

    خوش خوش بر از ایشان بتوان خورد به زر

38. نرگس که کله دار جهان است ببین

    کاو نیز چگونه سر درآورد به زر

39. سیلاب گرفت گرد ویرانه عمر

    وآغاز پری نهاد پیمانه عمر

40. بیدار شو ای خواجه که خوش خوش بکشد

    حمال زمانه رخت از خانه عمر

41. عشق رخ یار بر من زار مگیر

    بر خسته دلان رند خمار مگیر

42. صوفی چو تو رسم رهروان می دانی

    بر مردم رند نکته بسیار مگیر

43. در سنبلش آویختم از روی نیاز

    گفتم من سودازده را کار بساز

44. گفتا که لبم بگیر و زلفم بگذار

    در عیش خوش آویز نه در عمر دراز

45. مردی ز کننده در خیبر پرس

    اسرار کرم ز خواجه قنبر پرس

46. گر طالب فیض حق به صدقی حافظ

    سر چشمه آن ز ساقی کوثر پرس

47. چشم تو که سحر بابل است استادش

    یا رب که فسونها برواد از یادش

48. آن گوش که حلقه کرد در گوش جمال

    آویزه در ز نظم حافظ بادش

49. ای دوست دل از جفای دشمن درکش

    با روی نکو شراب روشن درکش

50. با اهل هنر گوی گریبان بگشای

    وز نااهلان تمام دامن درکش

51. ماهی که نظیر خود ندارد به جمال

    چون جامه ز تن برکشد آن مشکین خال

52. در سینه دلش ز نازکی بتوان دید

    ماننده سنگ خاره در آب زلال

53. در باغ چو شد باد صبا دایه گل

    بربست مشاطه وار پیرایه گل

54. از سایه به خورشید اگرت هست امان

    خورشید رخی طلب کن و سایه گل

55. لب باز مگیر یک زمان از لب جام

    تا بستانی کام جهان از لب جام

56. در جام جهان چو تلخ و شیرین به هم است

    این از لب یار خواه و آن از لب جام

57. در آرزوی بوس و کنارت مردم

    وز حسرت لعل آبدارت مردم

58. قصه نکنم دراز کوتاه کنم

    بازآ بازآ کز انتظارت مردم

59. عمری ز پی مراد ضایع دارم

    وز دور فلک چیست که نافع دارم

60. با هر که بگفتم که تو را دوست شدم

    شد دشمن من وه که چه طالع دارم

61. من حاصل عمر خود ندارم جز غم

    در عشق ز نیک و بد ندارم جز غم

62. یک همدم باوفا ندیدم جز درد

    یک مونس نامزد ندارم جز غم

63. چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن

    با لشگر غم چه بایدت کوشیدن

64. سبز است لبت ساغر از او دور مدار

    می بر لب سبزه خوش بود نوشیدن

65. ای شرمزده غنچه مستور از تو

    حیران و خجل نرگس مخمور از تو

66. گل با تو برابری کجا یارد کرد

    کاو نور ز مه دارد و مه نور از تو

67. چشمت که فسون و رنگ می بازد از او

    افسوس که تیر جنگ می بارد از او

68. بس زود ملول گشتی از همنفسان

    آه از دل تو که سنگ می بارد از او

69. ای باد حدیث من نهانش می گو

    سر دل من به صد زبانش می گو

70. می گو نه بدانسان که ملالش گیرد

    می گو سخنی و در میانش می گو

71. ای سایه سنبلت سمن پرورده

    یاقوت لبت در عدن پرورده

72. همچون لب خود مدام جان می پرور

    زان راح که روحیست به تن پرورده

73. گفتی که تو را شوم مدار اندیشه

    دل خوش کن و بر صبر گمار اندیشه

74. کو صبر و چه دل کآنچه دلش می خوانند

    یک قطره خون است و هزار اندیشه

75. آن جام طرب شکار بر دستم نه

    وان ساغر چون نگار بر دستم نه

76. آن می که چو زنجیر بپیچد بر خود

    دیوانه شدم بیار بر دستم نه

77. با شاهد شوخ شنگ و با بربط و نی

    کنجی و فراغتی و یک شیشه می

78. چون گرم شود ز باده ما را رگ و پی

    منت نبریم یک جو از حاتم طی

79. قسام بهشت و دوزخ آن عقده گشای

    ما را نگذارد که درآییم ز پای

80. تا کی بود این گرگ ربایی بنمای

    سرپنجه دشمن افکن ای شیر خدای

81. ای کاش که بخت سازگاری کردی

    با جور زمانه یار یاری کردی

82. از دست جوانی ام چو بربود عنان

    پیری چو رکاب پایداری کردی

83. گر همچو من افتاده این دام شوی

    ای بس که خراب باده و جام شوی

84. ما عاشق و رند و مست و عالم سوزیم

    با ما منشین اگر نه بدنام شوی