شعری با موضوع ترک کردن یار و جداشدن از معشوق

متن شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

یک بار هم شیرینی لب سرخ رنگش را نچشیدیم و رفت. صورت مثل ماه او را به اندازه کافی نگاه نکردیم و رفت.
گویی از صحبت ما نیک به تنگ آمده بود

بار بربست و به گردش نرسیدیم و برفت

مثل اینکه از همنشینی با ما خیلی خسته شده بود. بار و بندیلش را بست و ما به گرد او هم نرسیدیم و رفت.
بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم

وز پی اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت

از بس که ما سوره حمد و دعای حرز یمانی را خواندیم و در پی آن سوره اخلاص را خواندیم و فوت کردیم، رفت
عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد

دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت

به ما به دروغ وعده دادند که به پیش ما خواهی آمد. دیدی که آخرش فریب این وعده دروغ را خوردیم و رفت؟
شد چمان در چمن حسن و لطافت لیکن

در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت

در چمنزار زیبایی و نرمی، با ناز و عشوه قدم زد ولی ما به گلزار وصل او راه نبردیم و او رفت.
همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم

کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت

همانند حافظ، تمام شب ناله و زاری کردیم که افسوس! به مراسم خداحافظی او نرسیدیم و او رفت.