مولانا
https://www.sherfarsi.ir/molavi/مناجات-و-پناه-جستن-به-حق-از-فتنه-اختیار-و-از-فتنه-اسباب-اختیار-کی

متن

1. اولم این جزر و مد از تو رسید

   ورنه ساکن بود این بحر ای مجید

2. هم از آنجا کین تردد دادیم

   بی تردد کن مرا هم از کرم

3. ابتلاام می کنی آه الغیاث

   ای ذکور از ابتلاات چون اناث

4. تا بکی این ابتلا یا رب مکن

   مذهبی ام بخش و ده مذهب مکن

5. اشتری ام لاغری و پشت ریش

   ز اختیار هم چو پالان شکل خویش

6. این کژاوه گه شود این سو گران

   آن کژاوه گه شود آن سو کشان

7. بفکن از من حمل ناهموار را

   تا ببینم روضه ابرار را

8. هم چو آن اصحاب کهف از باغ جود

   می چرم ایقاظ نی بل هم رقود

9. خفته باشم بر یمین یا بر یسار

   برنگردم جز چو گو بی اختیار

10. هم به تقلیب تو تا ذات الیمین

    یا سوی ذات الشمال ای رب دین

11. صد هزاران سال بودم در مطار

    هم چو ذرات هوا بی اختیار

12. گر فراموشم شدست آن وقت و حال

    یادگارم هست در خواب ارتحال

13. می رهم زین چارمیخ چارشاخ

    می جهم در مسرح جان زین مناخ

14. شیر آن ایام ماضیهای خود

    می چشم از دایه خواب ای صمد

15. جمله عالم ز اختیار و هست خود

    می گریزد در سر سرمست خود

16. تا دمی از هوشیاری وا رهند

    ننگ خمر و زمر بر خود می نهند

17. جمله دانسته کای این هستی فخ است

    فکر و ذکر اختیاری دوزخ است

18. می گریزند از خودی در بیخودی

    یا به مستی یا به شغل ای مهتدی

19. نفس را زان نیستی وا می کشی

    زانک بی فرمان شد اندر بیهشی

20. لیس للجن و لا للانس ان

    ینفذوا من حبس اقطار الزمن

21. لا نفوذ الا بسلطان الهدی

    من تجاویف السموات العلی

22. لا هدی الا بسلطان یقی

    من حراس الشهب روح المتقی

23. هیچ کس را تا نگردد او فنا

    نیست ره در بارگاه کبریا

24. چیست معراج فلک این نیستی

    عاشقان را مذهب و دین نیستی

25. پوستین و چارق آمد از نیاز

    در طریق عشق محراب ایاز

26. گرچه او خود شاه را محبوب بود

    ظاهر و باطن لطیف و خوب بود

27. گشته بی کبر و ریا و کینه ای

    حسن سلطان را رخش آیینه ای

28. چونک از هستی خود او دور شد

    منتهای کار او محمود بد

29. زان قوی تر بود تمکین ایاز

    که ز خوف کبر کردی احتراز

30. او مهذب گشته بود و آمده

    کبر را و نفس را گردن زده

31. یا پی تعلیم می کرد آن حیل

    یا برای حکمتی دور از وجل

32. یا که دید چارقش زان شد پسند

    کز نسیم نیستی هستیست بند

33. تا گشاید دخمه کان بر نیستیست

    تا بیاید آن نسیم عیش و زیست

34. ملک و مال و اطلس این مرحله

    هست بر جان سبک رو سلسله

35. سلسله زرین بدید و غره گشت

    ماند در سوراخ چاهی جان ز دشت

36. صورتش جنت به معنی دوزخی

    افعیی پر زهر و نقشش گل رخی

37. گرچه مؤمن را سقر ندهد ضرر

    لیک هم بهتر بود زانجا گذر

38. گرچه دوزخ دور دارد زو نکال

    لیک جنت به ورا فی کل حال

39. الحذر ای ناقصان زین گلرخی

    که بگاه صحبت آمد دوزخی