داستان مؤبد صاحب نظر
نظامی
https://www.sherfarsi.ir/nezami/داستان-م-بد-صاحب-نظر

متن داستان مؤبد صاحب نظر

1. مؤبدی از کشور هندوستان

   رهگذری کرد سوی بوستان

2. مرحله ای دید منقش رباط

   مملکتی یافت مزور بساط

3. غنچه به خون بسته چو گردون کمر

   لاله کم عمر ز خود بی خبر

4. از چمن انگیخته گل رنگ رنگ

   وز شکر آمیخته می تنگ تنگ

5. گل چو سپر خسته پیکان خویش

   بید به لرزه شده بر جان خویش

6. زلف بنفشه رسن گردنش

   دیده نرگس درم دامنش

7. زلف بنفشه رسن گردنش

   دیده نرگس درم دامنش

8. لاله گهر سوده و فیروزه گل

   یک نفسه لاله و یک روزه گل

9. مهلت کس تا نفسی بیش نه

   کس نفسی عاقبت اندیش نه

10. پیر چو زان روضه مینو گذشت

    بعد مهی چند بدان سو گذشت

11. زان گل و بلبل که در آن باغ دید

    ناله مشتی زغن و زاغ دید

12. دوزخی افتاد بجای بهشت

    قیصر آن قصر شده در کنشت

13. سبزه به تحلیل به خاری شده

    دسته گل پشته خاری شده

14. پیر در آن تیز روان بنگریست

    بر همه خندید و به خود برگریست

15. گفت بهنگام نمایندگی

    هیچ ندارد سر پایندگی

16. هر چه سر از خاکی و آبی کشد

    عاقبتش سر به خرابی کشد

17. به ز خرابی چو دگر کوی نیست

    جز بخرابی شدنم روی نیست

18. چون نظر از بینش توفیق ساخت

    عارف خود گشت و خدا را شناخت

19. صیرفی گوهر آن راز شد

    تا به عدم سوی گهر باز شد

20. ای که مسلمانی و گبریت نیست

    چشمه ای و قطره ابریت نیست

21. کمتر ازان موبد هندو مباش

    ترک جهانگوی و جهان گو مباش

22. چند چو گل خیره سری ساختن

    سر به کلاه و کمر افراختن

23. خیز و رها کن کمر گل ز دست

    کو کمر خویش به خون تو بست

24. هست کلاه و کمر آفات عشق

    هر دو گروه کن به خرابات عشق

25. گه کلهت خواجگی گل دهد

    گه کمرت بندگی دل دهد

26. کوش کزین خواجه غلامی رهی

    یا چو نظامی ز نظامی رهی