در اخلاق درویشان حکایت سی و هشتم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-اخلاق-درویشان-حکایت-سی-و-هشتم

متن در اخلاق درویشان حکایت سی و هشتم

1. مریدی گفت پیر را چه کنم کز خلایق برنج اندرم از بس که بزیارت من همی آیند و اوقات مرا از تردد ایشان تشویش میباشد

   شاگردی به استاد خود گفت که چه کار کنم که از بس مردم به دیدن من می‌آیند، کلافه شده‌ام و از رفت و آمد آنان، حال من دگرگون و ناخوش می‌شود؟

2. گفت هر چه درویشانند مریشانرا وامی بده و آنچه توانگرانند از ایشان چیزی بخواه که دیگر گرد تو نگردند

   گفت از بین مراجعان خود، به آنان که فقیر هستند، پولی قرض بده و از آنان که ثروتمند هستند، پولی درخواست کن تا دیگر دور و بر تو پیدا نشوند.

3. گر گدا پیشرو لشکر اسلام بود

   کافر از بیم توقع برود تا در چین

   اگر گدا جلودار لشکر اسلام شود (در جلو لشکر حرکت کند)، کافر از ترس اینکه مبادا گدا از او توقع و درخواست پولی بکند،