در اخلاق درویشان حکایت هشتم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-اخلاق-درویشان-حکایت-هشتم

متن در اخلاق درویشان حکایت هشتم

1. یکی را از بزرگان به محفلی اندر همی ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه میکردند سر برآورد و گفت من آنم که من دانم

2. کفیت ازی یا من یعد محاسنی

   علا نیتی هذا و لم تدر ما بطن

3. شخصم به چشم عالمیان خوب منظرست

   وز خبث باطنم سر خجلت فتاده پیش

4. طاوس را بنقش و نگاری که هست خلق

   تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش