رباعیات ۸
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/رباعیات-۸

متن رباعیات ۸

1. من گر سگکی زان تو باشم چه شود

   خاری ز گلستان تو باشم چه شود

2. شیران جهان روبه درگاه تواند

   گر من سگ دربان تو باشم چه شود

3. *****

4. چون صورت خویشتن در آیینه بدید

   وان کام و دهان و لب و دندان لذیذ

5. می گفت چنانکه می توانست شنید

   بس جان به لب آمد که بدین لب نرسید

6. *****

7. گر تیر جفای دشمنان می آید

   دل تنگ مکن که دوست می فرماید

8. بر یار ذلیل هر ملامت کاید

   چون یار عزیز می پسندد شاید

9. *****

10. من چاکر آنم که دلی برباید

    یا دل به کسی دهد که جان آساید

11. آن کس که نه عاشق و نه معشوق کسیست

    در ملک خدای اگر نباشد شاید

12. *****

13. این ریش تو سخت زود برمی آید

    گرچه نه مراد بود برمی آید

14. بر آتش رخسار تو دلهای کباب

    از بس که بسوخت دود برمی آید

15. *****

16. امشب نه بیاض روز برمی آید

    نه ناله مرغان سحر می آید

17. بیدار همه شب و نظر بر سر کوه

    تا صبح کی از سنگ به در می آید

18. *****

19. هرچند که هست عالم از خوبان پر

    شیرازی و کازرونی و دشتی و لر

20. مولای منست آن عربی زاده حر

    کاخر به دهان حلو می گوید مر

21. *****

22. بستان رخ تو گلستان آرد بار

    وصل تو حیات جاودان آرد بار

23. بر خاک فکن قطره ای از آب دو لعل

    تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

24. *****

25. از هرچه کنی مرهم ریش اولیتر

    دلداری خلق هرچه بیش اولیتر

26. ای دوست به دست دشمنانم مسپار

    گر می کشیم به دست خویش اولیتر

27. *****

28. ای دست جفای تو چو زلف تو دراز

    وی بی سببی گرفته پای از من باز

29. ای دست از آستین برون کرده به عهد

    وامروز کشیده پای در دامن باز

30. *****