بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

متن بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز

خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز

بیا و کشتی ما را به دریای شراب بیانداز. ولوله و آشوب در جان پیر و جوان بیانداز.
مرا به کشتی باده درافکن ای ساقی

که گفته اند نکویی کن و در آب انداز

ای ساقی! مرا در کشتی شراب بیانداز. چرا که می‌گویند که نیکی کن و در دجله (آب) انداز.
ز کوی میکده برگشته ام ز راه خطا

مرا دگر ز کرم با ره صواب انداز

از راه گمراهی به کوی میخانه بازگشته‌ام. من را از روی لطف و کرمت به راه درست هدایت کن.
بیار زان می گلرنگ مشک بو جامی

شرار رشک و حسد در دل گلاب انداز

کاسه‌ای از آن شراب قرمزرنگ و خوشبو برایم بیاور. آتش حسادت را در دل گلاب شعله‌ور کن.
اگر چه مست و خرابم تو نیز لطفی کن

نظر بر این دل سرگشته خراب انداز

اگرچه من مستم و از خود بی خود هستم، تو هم به من لطفی کن و به این دل سرگشته و حیران، نگاهی بیانداز.
به نیم شب اگرت آفتاب می باید

ز روی دختر گلچهر رز نقاب انداز

اگر در نیمه شب آفتاب می‌خواهی، روبند دختر انگور (شراب) که چهره‌ای همچون گل دارد، را بردار.
مهل که روز وفاتم به خاک بسپارند

مرا به میکده بر در خم شراب انداز

نگذار که در روز مرگم من را به خاک بسپارند. در هنگام مرگم، من را به میکده ببر و داخل خمره شراب بیانداز.
ز جور چرخ چو حافظ به جان رسید دلت

به سوی دیو محن ناوک شهاب انداز

ای حافظ! هنگامی که از جفای روزگار جانت به لبت رسید، تیری از شراب، به سمت بلاها شلیک کن.