مولانا
https://www.sherfarsi.ir/molavi/حقیر-و-بی-خصم-دیدن-دیده-های-حس-صالح-و-ناقه-صالح-علیه-السلام-را-چو

متن

1. ناقه صالح بصورت بد شتر

   پی بریدندش ز جهل آن قوم مر

2. از برای آب چون خصمش شدند

   نان کور و آب کور ایشان بدند

3. ناقت الله آب خورد از جوی و میغ

   آب حق را داشتند از حق دریغ

4. ناقه صالح چو جسم صالحان

   شد کمینی در هلاک طالحان

5. تا بر آن امت ز حکم مرگ و درد

   ناقت الله و سقیاها چه کرد

6. شحنه قهر خدا زیشان بجست

   خونبهای اشتری شهری درست

7. روح همچون صالح و تن ناقه است

   روح اندر وصل و تن در فاقه است

8. روح صالح قابل آفات نیست

   زخم بر ناقه بود بر ذات نیست

9. روح صالح قابل آزار نیست

   نور یزدان سغبه کفار نیست

10. حق از آن پیوست با جسمی نهان

    تاش آزارند و بینند امتحان

11. بی خبر کآزار این آزار اوست

    آب این خم متصل با آب جوست

12. زان تعلق کرد با جسمی اله

    تا که گردد جمله عالم را پناه

13. ناقه جسم ولی را بنده باش

    تا شوی با روح صالح خواجه تاش

14. گفت صالح چونک کردید این حسد

    بعد سه روز از خدا نقمت رسد

15. بعد سه روز دگر از جانستان

    آفتی آید که دارد سه نشان

16. رنگ روی جمله تان گردد دگر

    رنگ رنگ مختلف اندر نظر

17. روز اول رویتان چون زعفران

    در دوم رو سرخ همچون ارغوان

18. در سوم گردد همه روها سیاه

    بعد از آن اندر رسد قهر اله

19. گر نشان خواهید از من زین وعید

    کره ناقه به سوی که دوید

20. گر توانیدش گرفتن چاره هست

    ورنه خود مرغ امید از دام جست

21. کس نتانست اندر آن کره رسید

    رفت در کهسارها شد ناپدید

22. گفت دیدیت آن قضا معلن شدست

    صورت اومید را گردن زدست

23. کره ناقه چه باشد خاطرش

    که بجا آرید ز احسان و برش

24. گر بجا آید دلش رستید از آن

    ورنه نومیدیت و ساعد را گزان

25. چون شنیدند این وعید منکدر

    چشم بنهادند و آن را منتظر

26. روز اول روی خود دیدند زرد

    می زدند از ناامیدی آه سرد

27. سرخ شد روی همه روز دوم

    نوبت اومید و توبه گشت گم

28. شد سیه روز سیم روی همه

    حکم صالح راست شد بی ملحمه

29. چون همه در ناامیدی سر زدند

    همچو مرغان در دو زانو آمدند

30. در نبی آورد جبریل امین

    شرح این زانو زدن را جاثمین

31. زانو آن دم زن که تعلیمت کنند

    وز چنین زانو زدن بیمت کنند

32. منتظر گشتند زخم قهر را

    قهر آمد نیست کرد آن شهر را

33. صالح از خلوت بسوی شهر رفت

    شهر دید اندر میان دود و نفت

34. ناله از اجزای ایشان می شنید

    نوحه پیدا نوحه گویان ناپدید

35. ز استخوانهاشان شنید او ناله ها

    اشک ریزان جانشان چون ژاله ها

36. صالح آن بشنید و گریه ساز کرد

    نوحه بر نوحه گران آغاز کرد

37. گفت ای قومی به باطل زیسته

    وز شما من پیش حق بگریسته

38. حق بگفته صبر کن بر جورشان

    پندشان ده بس نماند از دورشان

39. من بگفته پند شد بند از جفا

    شیر پند از مهر جوشد وز صفا

40. بس که کردید از جفا بر جای من

    شیر پند افسرد در رگهای من

41. حق مرا گفته ترا لطفی دهم

    بر سر آن زخمها مرهم نهم

42. صاف کرده حق دلم را چون سما

    روفته از خاطرم جور شما

43. در نصیحت من شده بار دگر

    گفته امثال و سخنها چون شکر

44. شیر تازه از شکر انگیخته

    شیر و شهدی با سخن آمیخته

45. در شما چون زهر گشته آن سخن

    زانک زهرستان بدیت از بیخ و بن

46. چون شوم غمگین که غم شد سرنگون

    غم شما بودیت ای قوم حرون

47. هیچ کس بر مرگ غم نوحه کند

    ریش سر چون شد کسی مو بر کند

48. رو بخود کرد و بگفت ای نوحه گر

    نوحه ات را می نیرزند آن نفر

49. کژ مخوان ای راست خواننده مبین

    کیف آسی خلف قوم ظالمین

50. باز اندر چشم و دل او گریه یافت

    رحمتی بی علتی در وی بتافت

51. قطره می بارید و حیران گشته بود

    قطره ای بی علت از دریای جود

52. عقل او می گفت کین گریه ز چیست

    بر چنان افسوسیان شاید گریست

53. بر چه می گریی بگو بر فعلشان

    بر سپاه کینه توز بد نشان

54. بر دل تاریک پر زنگارشان

    بر زبان زهر همچون مارشان

55. بر دم و دندان سگسارانه شان

    بر دهان و چشم کزدم خانه شان

56. بر ستیز و تسخر و افسوسشان

    شکر کن چون کرد حق محبوسشان

57. دستشان کژ پایشان کژ چشم کژ

    مهرشان کژ صلحشان کژ خشم کژ

58. از پی تقلید و معقولات نقل

    پا نهاده بر سر این پیر عقل

59. پیرخر نه جمله گشته پیر خر

    از ریای چشم و گوش همدگر

60. از بهشت آورد یزدان بندگان

    تا نمایدشان سقر پروردگان