ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/ای-که-شمشیر-جفا-بر-سر-ما-آخته-ای

متن ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای

1. ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای

   دشمن از دوست ندانسته و نشناخته ای

   ای کسی که شمشیر ستم بر سر ما کشیده‌ای، فرق دوست و دشمن را تشخیص نداده‌ای.

2. من ز فکر تو به خود نیز نمی پردازم

   نازنینا تو دل از من به که پرداخته ای

   من آنقدر به فکر تو هستم که حتی به خودم هم فکر نمی‌کنم. ای نازنین من! تو به خاطر چه کسی از من دل بریده‌ای؟

3. چند شب ها به غم روی تو روز آوردم

   که تو یک روز نپرسیده و ننواخته ای

   چه شبهایی که با غم تو به روز رساندم. و تو حتی یک بار هم از آن شبها از من پرس‌وجو نکرده‌ای و من را مورد ملاطفت خود قرار نداده‌ای.

4. گفته بودم که دل از دست تو بیرون آرم

   بازدیدم که قوی پنجه درانداخته ای

   خواسته بودم که دلم را از دست تو بیرون بیاورم (دل از مهر تو خالی کنم) اما بار دیگر دیدم ( یا تو را همچون بازی دیدم) که سخت بر دل من پنجه افکنده‌ای

5. تا شکاری ز کمند سر زلفت نجهد

   ز ابروان و مژه ها تیر و کمان ساخته ای

   برای آنکه هیچ شکاری از دست کمند سرزلفان تو، خودش را رها نکند، با ابروان و مژگان خود، تیر و کمان ساخته‌ای.

6. لاجرم صید دلی در همه شیراز نماند

   که نه با تیر و کمان در پی او تاخته ای

   به ناچار هیچ دلی در شیراز باقی نماند که با تیر و کمان، او را دنبال نکرده باشی

7. ماه و خورشید و پری و آدمی اندر نظرت

   همه هیچند که سر بر همه افراخته ای

   ماه و خورشید و پری و انسان در نگاه تو هیچ هستند که بر بالای آنها سر برافراشته‌ای.

8. با همه جلوه طاووس و خرامیدن کبک

   عیبت آنست که بی مهرتر از فاخته ای

   با همه جلوه‌گری‌هایی که همانند طاووس داری و راه رفتن همراه با نازت که همچون کبک است، عیبی که داری این است که حتی از فاخته هم بی مهر و محبت‌تر هستی.

9. هر که می بیندم از جور غمت می گوید

   سعدیا بر تو چه رنجست که بگداخته ای

   هر کسی را که می‌بینم، از جور غم تو ناله می‌کند. ای سعدی!  دچار کدام رنج و بیماری شده‌ای که اینچنین داغ هستی؟

10. بیم ماتست در این بازی بیهوده مرا

    چه کنم دست تو بردی که دغل باخته ای

    در این بازی بیهوده، من از مات شدن می‌ترسم. چکار کنم که این دست را تو بردی که دغل باخته‌ای