باب چهارم در تواضع حکایت بیست و هفتم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/باب-چهارم-در-تواضع-حکایت-بیست-و-هفتم

متن باب چهارم در تواضع حکایت بیست و هفتم

1. یکی خوب کردار خوش خوی بود

   که بد سیرتان را نکو گوی بود

   یک نفر بود که هم خوش رفتار و هم خوش اخلاق بود و با بد کرداران به خوبی سخن می‌گفت.

2. به خوابش کسی دید چون در گذشت

   که باری حکایت کن از سرگذشت

   هنگامی که آن شخص مرد، کسی او را در خواب دید و به او گفت: «خلاصه! تعریف کن بگو که سرگذشت تو چه شد؟»

3. دهانی به خنده چو گل باز کرد

   چو بلبل به صوتی خوش آغاز کرد

   آن مرد خوش قلب، دهانش را همچون گل به خنده باز کرد و با صدایی خوش همچون بلبل گفت:

4. که بر من نکردند سختی بسی

   که من سخت نگرفتمی با کسی

   «زیاد به من سخت نگرفتند چرا که من هم به کسی سخت نگرفته بودم»