بوی گل و بانگ مرغ برخاست

متن بوی گل و بانگ مرغ برخاست

بوی گل و بانگ مرغ برخاست

هنگام نشاط و روز صحراست

بوی گل سرخ و آواز پرنده بلند شد؛ اکنون هنگام شادی است و امروز، روز به صحرا رفتن است
فراش خزان ورق بیفشاند

نقاش صبا چمن بیاراست

پاییز، در نقش پهن کننده‌ی فرش، برگ درختان را بر روی زمین گسترانید. باد صبا همچون یک نقاش، چمن را تزئین کرد.
ما را سر باغ و بوستان نیست

هر جا که تویی تفرج آن جاست

ما قصد رفتن به باغ و بوستان نداریم؛ هر جا که تو حضور داشته باشی، محل گردش و خوشگذرانی ما است.
گویند نظر به روی خوبان

نهیست نه این نظر که ما راست

می‌گویند نگاه کردن به زیبارویان منع شده است؛ اما این نهی، شامل حال این نوع نگاه کردن ما نمی‌شود
در روی تو سر صنع بی چون

چون آب در آبگینه پیداست

همانگونه که آب از پشت ظرف شیشه‌ای پیدا است، راز نهانی ساختن یک آفریده‌ی بی‌مانند هم در چهره‌ی تو نمایان است.
چشم چپ خویشتن برآرم

تا چشم نبیندت بجز راست

چشم چپم را از جای درمی‌آورم تا چشمانم بجز خوبی‌هایت، چیز دیگری نبیند!
هر آدمیی که مهر مهرت

در وی نگرفت سنگ خاراست

انسانی که نشان مهربانی تو در او تاثیر نکند، انسان نیست بلکه سنگ سخت خارا است.
روزی تر و خشک من بسوزد

آتش که به زیر دیگ سوداست

آتش عشق سودایی تو روزی همه‌ی وجود من را می‌سوزاند
نالیدن بی حساب سعدی

گویند خلاف رای داناست

می‌گویند که گریه‌ی بی‌حساب سعدی، بر خلاف عقل آدم‌های فهمیده است.
از ورطه ما خبر ندارد

آسوده که بر کنار دریاست

کسی که به آسودگی در ساحل دریا نشسته است، از گردابی که ما در آن گرفتار شده‌ایم خبر ندارد.