خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

متن خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

چو خیال آب روشن که به تشنگان نمایی

خبر تو، زخم جدایی را بدتر کرد همانگونه که تصور آب زلال، درد تشنگی را بدتر می‌کند.
تو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستی

چه از این به ارمغانی که تو خویشتن بیایی

چه مژدگانی‌ و ره‌آوردی می‌آوری تا برای دوستانت بفرستی؟‌ چه مژدگانی‌ای بهتر از این که تو خودت بیایی
بشدی و دل ببردی و به دست غم سپردی

شب و روز در خیالی و ندانمت کجایی

رفتی و دل ما را بردی و به دست غم دادی! تو شبانه‌روز در خیال من هستی و نمی‌دانم که کجایی!
دل خویش را بگفتم چو تو دوست می گرفتم

نه عجب که خوبرویان بکنند بی وفایی

هنگامی که با کسی همچون تو پیمان دوستی می‌بستم، به خودم گفتم: «اصلا عجیب نیست که زیبارویان بی‌وفایی کنند»
تو جفای خود بکردی و نه من نمی توانم

که جفا کنم ولیکن نه تو لایق جفایی

تو به سهم خودت، در حق من جور و جفا کردی ولی من نه! نمی‌توانم در حق تو جفا کنم ضمن اینکه تو هم سزاوار جفا نیستی
چه کنند اگر تحمل نکنند زیردستان

تو هر آن ستم که خواهی بکنی که پادشاهی

زیردستان بجز تحمل کردن چاره دیگری ندارند. تو هر جفایی که می‌خواهی می‌کنی چرا که سرور ما هستی
سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم

دگری نمی شناسم تو ببر که آشنایی

حرف دلم را که می‌خواستم به تو برسانم، به نسیم صبحگاهی گفتم. پیک دیگری را نمی‌شناسم، تو پیام مرا برسان که آشنا هستی!
من از آن گذشتم ای یار که بشنوم نصیحت

برو ای فقیه و با ما مفروش پارسایی

ای دوست! من از پند آموزی صرفنظر کردم. ای فقیه برو! نمی‌خواهد پارسایی خود را به ما بفروشی!
تو که گفته ای تأمل نکنم جمال خوبان

بکنی اگر چو سعدی نظری بیازمایی

ای کسی که گفته‌ای من در چهره زیبارویان تامل نمی‌کنم (زمان طولانی به چهره زیبارویان نگاه نمی‌کنم)، چرا! اگر همانند سعدی یک نظر امتحان کنی، تو هم در چهره آنان درنگ خواهی کرد.
در چشم بامدادان به بهشت برگشودن

نه چنان لطیف باشد که به دوست برگشایی

صبحگاه، چشم خود را بروی بهشت باز کردن، به اندازه باز نمودن چشم بروی دوست، خوش نیست.