دل

دل: قلب; مرکز عواطف و احساسات که قدما آنرا در مقابل مغز که مرکز عقل است می آوردند. و این معنی را به مجاز بر همه جلوه های عواطف بشری چون مهر و کین و عشق و همه ٔ تمایلات گوناگون اطلاق می کردند و به دل شخصیتی خاص می بخشیدند وآنرا مخاطب می ساختند.; معشوق، معشوقه; باطن، درون; دلیری ، شهامت

کاربردهای دل

من خسته چون ندارم نفسی قرار بی تو

به کدام دل صبوری کنم ای نگار بی تو

ره صبر چون گزینم من دل به باد داده

که به هیچ وجه جانم نکند قرار بی تو

سر باغ و بوستانم به چه دل بود نگارا

که به چشم من جهان شد همه زرنگار بی تو

از تن بی دل طاعت نیاید و پوست بی مغز بضاعت را نشاید

تا سخن آوازه دل در نداد

جان تن آزاده به گل در نداد