به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/به-حدیث-درنیایی-که-لبت-شکر-نریزد

متن به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد

1. به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد

   نچمی که شاخ طوبی به ستیزه برنریزد

   سخن نمی‌گویی مبادا که شکر از دهانت بیرون نریزد! خرامان راه نمی‌روی مبادا که شاخه‌ی درخت طوبی، از روی دشمنی و برای ایجاد مزاحمت برای تو، میوه‌هایش را بر زمین نریزد.

2. هوس تو هیچ طبعی نپزد که سر نبازد

   ز پی تو هیچ مرغی نپرد که پر نریزد

   هیچ طبعی، خیال رسیدن به تو را در سر نمی‌پروراند مگر اینکه سرش را در این کار از دست بدهد؛ هر پرنده‌ای که به دنبال تو پرواز کند، پرهایش را از دست می‌دهد.

3. دلم از غمت زمانی نتواند ار ننالد

   مژه یک دم آب حسرت نشکیبد ار نریزد

   اگر گریه نکنم، دلم نمی‌تواند مدت چندانی تاب بیاورد؛ مژگانم نمی‌تواند یک لحظه اشک حسرت را نگه دارد و نریزد.

4. که نه من ز دست خوبان نبرم به عاقبت جان

   تو مرا بکش که خونم ز تو خوبتر نریزد

   اینگونه نیست که من نتوانم از دست خوبان جان سالم به در ببرم؛ تو من را بکش که کسی بهتر از تو نیست که خونم را بریزد.

5. دررست لفظ سعدی ز فراز بحر معنی

   چه کند به دامنی در که به دوست برنریزد

   سخن سعدی مرواریدهایی هستند که از بالای دریای معنا فرو می‌ریزند؛ اگر آنها را به پای دوست نریزم، چه فایده‌ای می‌توانند داشته باشند؟