در ضعف و پیری حکایت هفتم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-ضعف-و-پیری-حکایت-هفتم

متن در ضعف و پیری حکایت هفتم

1. توانگری بخیلرا پسری رنجور بود نیک خواهان گفتندش مصلحت آنست که ختم قرآن کنی از بهر وی یا بذل قربان لختی باندیشه فرو ریخت و گفت مصحف مهجور اولیتر است که گله دور

2. صاحبدلی بشنید و گفت ختمش به علت آن اختیار آمد که قرآن بر سر زبانست و زر در میان جان

3. دریغا گردن طاعت نهادن

   گرش همراه بودی دست دادن

4. بدیناری چو خر در گل بمانند

   ور الحمدی بخواهی صد بخوانند