پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/پیش-ما-رسم-شکستن-نبود-عهد-وفا-را

متن پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را

1. پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را

   الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را

   نزد ما، پیمان وفاداری را شکستن، مرسوم نیست. ترا به خدا، دوران همنشینی ما را فراموش نکن.

2. قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد

   سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را

   سست پیمانی که نمی‌تواند سختی جفا را تحمل کند، نه ارزش عشق را می‌داند و نه در راه راستی و صداقت قدم برمی‌دارد.

3. گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی

   دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را

   اگر به من اختیار بدهند که در روز قیامت هر چه می‌خواهم داشته باشم، من دوست را انتخاب می‌کنم و همه نعمت‌های بهشت را برای شما می‌گذارم.

4. گر سرم می رود از عهد تو سر بازنپیچم

   تا بگویند پس از من که به سر برد وفا را

   اگر در راه تو، سرم را از دست بدهم، باز هم از راه تو برنخواهم گشت. تا پس از مرگ من، دیگران بگویند که «تا آخر وفادار بود»

5. خنک آن درد که یارم به عیادت به سر آید

   دردمندان به چنین درد نخواهند دوا را

   چه خوش است دردی که به سبب آن، یارم برای عیادت بر سر بالین من بیاید. دردمندان عشق، برای چنین دردی دوا نمی‌جویند.

6. باور از مات نباشد تو در آیینه نگه کن

   تا بدانی که چه بودست گرفتار بلا را

   اگر سخن ما را باور نمی‌کنی، خودت در آینه نگاه کن! تا بفهمی که چه بر سر آن کسی که به بلای عشق تو گرفتار شده، آمده است.

7. از سر زلف عروسان چمن دست بدارد

   به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را

   اگر باد صبا دستش به سر زلفان تو برسد، دیگر از سر زلف گل‌های چمن‌زار دست برخواهد داشت.

8. سر انگشت تحیر بگزد عقل به دندان

   چون تأمل کند این صورت انگشت نما را

   عقل حیران می‌شود؛ هنگامی که به این چهره‌ای که همه آن را با انگشت نشان می‌دهند، فکر کند.

9. آرزو می کندم شمع صفت پیش وجودت

   که سراپای بسوزند من بی سر و پا را

   در جایی که تو وجود داری، در حق من آرزو می‌کند که همانند شمع از سر تا پای «من» بی سر و پا را بسوزانند.

10. چشم کوته نظران بر ورق صورت خوبان

    خط همی بیند و عارف قلم صنع خدا را

    آنان که کوتاه نظر هستند، وقتی که به چهره زیبایان که همانند برگ است، نگاه می‌کنند، تنها خطوط نوشته شده بر این برگ را می‌بینند؛ اما عارف با نگاه کردن به برگ چهره زیبارویان، قلمی که خداوند با آن این خطوط چهره را آفریده است،‌ می‌بیند.

11. همه را دیده به رویت نگرانست ولیکن

    خودپرستان ز حقیقت نشناسند هوا را

    همه کس به چهره تو نگاه می‌کنند اما خودپرستان نمی‌توانند حقیقت را از هوای نفس تشخیص دهند.

12. مهربانی ز من آموز و گرم عمر نماند

    به سر تربت سعدی بطلب مهرگیا را

    از من مهربانی را یاد بگیر و اگر عمری برایم باقی نماند، از سر مزار سعدی، مهرگیاه را جستجو کن

13. هیچ هشیار ملامت نکند مستی ما را

    قل لصاح ترک الناس من الوجد سکاری

    هیچ هشیاری ما را به سبب مستیمان سرزنش نکند. به همنشین بگو که سعدی از شادی مستی، مردم را رها کرد.