درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
حافظ
https://www.sherfarsi.ir/hafez/درخت-دوستی-بنشان-که-کام-دل-به-بار-آرد

متن درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

1. درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

   نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد

   بیا و نهال دوستی را بکار چراکه دوستی خواسته دل را برآورده می‌کند. نهال دشمنی را از ریشه بکن، چراکه دشمنی موجب رنج بسیاری می‌شود.

2. چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان

   که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

   هنگامی که در خرابات مهمان هستی، با رندان به عزت رفتار کن. چرا که جان من! اگر از افراط در نوشیدن شرابِ سرکشی، مست هستی، پس از آنکه مستی از سرت پرید، دچار ملال و خماری خواهی شد.

3. شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما

   بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

   شبی که همنشین دوست هستی را غنیمت شمار چرا که بعد از اینکه روزگار ما سپری شد، روزگار بارها گردش خواهد کرد و روزها و شب‌های بسیاری خواهند آمد.

4. عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است

   خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

   خدایا به دل ساربان لیلی (که کجاوه آن ماه سیما در اختیار اوست) بینداز که به مجنون سر بزند.

5. بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال

   چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

   ای دل، طالب بهار عمر باش وگرنه این چمن‌زار همه ساله صدها گل همانند نسرین می‌رویاند و هزاران پرنده مثل بلبل می‌پروراند

6. خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت

   بفرما لعل نوشین را که زودش باقرار آرد

   ترا به خدا! از آنجایی که دل زخم خورده من با زلفان تو عهد الفت بسته است، به آن لبان سرخ‌رنگ شیرین بگو که زود، آرام و قرار را به من برگرداند.

7. در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ

   نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد

   سرپیری، حافظ در این باغ از خدا می‌خواهد که بر لب جویی بنشیند و سرو اندامی را در آغوش بکشد.