دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

متن دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

نمی‌توان در حلقه آن موهای تابدار دست کرد. نمی‌توان به پیمان تو و باد صبا تکیه کرد.
آن چه سعی است من اندر طلبت بنمایم

این قدر هست که تغییر قضا نتوان کرد

این چه کوششی است که من در طلب تو می‌کنم؟ قسمت ما چنین است. چرا که نمی‌توان بخت و قضا را تغییر داد.
دامن دوست به صد خون دل افتاد به دست

به فسوسی که کند خصم رها نتوان کرد

با صد خون جگر خوردن، توانستم دامن دوست را به دست بیاورم. نمی‌توانم آن را به خاطر تمسخر و سرزنش دشمن، رها کنم.
عارضش را به مثل ماه فلک نتوان گفت

نسبت دوست به هر بی سر و پا نتوان کرد

نمی‌توان صورت او را به ماه آسمان تشبیه کرد. نمی‌توان دوست را با هر بی سر و پایی مقایسه کرد.
سروبالای من آن گه که درآید به سماع

چه محل جامه جان را که قبا نتوان کرد

هنگامی که سرو بلند بالای من هنگامی که به سماع و پای‌کوبی می‌آید، چه محلی از جامه جان را نمی‌شود پاره کرد؟ (باید همه جای لباس جان را پاره کرد)
نظر پاک تواند رخ جانان دیدن

که در آیینه نظر جز به صفا نتوان کرد

با چشم پاک می‌توان جانان را دید. چرا که بجز با چشم روشن، جور دیگری نمی‌شود در آیینه نگاه کرد.
مشکل عشق نه در حوصله دانش ماست

حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد

مسئله عشق در حوصله دانش ما نمی‌گنجد (در حوزه دانش ما نیست). نمی‌توان با این فکر خطاکار، این نکته را حل کرد.
غیرتم کشت که محبوب جهانی لیکن

روز و شب عربده با خلق خدا نتوان کرد

پر از احساس حسادت می‌شوم وقتی که می‌بینم که همه مردم جهان تو را دوست دارند و این حسادت من را دارد می‌کشد. ولی چه کنم که نمی‌توان با همه مردم دنیا به جنگ و ستیز برخاست.
من چه گویم که تو را نازکی طبع لطیف

تا به حدیست که آهسته دعا نتوان کرد

من چه بگویم که حساسیت تو و نازک طبعی‌ات به حدی زیاد است که حتی نمی‌شود با صدای آهسته هم دعایت کرد.
بجز ابروی تو محراب دل حافظ نیست

طاعت غیر تو در مذهب ما نتوان کرد

تنها محراب و قبله حافظ، ابروی تو است. در دین ما نمی‌توان از کسی غیر از تو اطاعت کرد.