مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

متن مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

مهر و محبت آنان که چشمانی سیاه‌رنگ دارند، از سر من بیرون نخواهد رفت. تقدیر من اینگونه بوده است و این سرنوشت تغییری نخواهد کرد.
رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت

مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد

آنکه مراقب محبوب من است، من را بسیار آزار داد و هیچ جای صلح و آشتی باقی نگذاشت. مگر راز و نیاز و آه آنان که در سحر بیدار می‌شوند، به آسمان نمی‌رود؟
مرا روز ازل کاری بجز رندی نفرمودند

هر آن قسمت که آن جا رفت از آن افزون نخواهد شد

از ابتدای آفرینش، برای من کاری بجز رندی مقرر نکردند. قسمت و سرنوشتی که در روز ازل تعیین شده است، کم و زیاد نمی‌شود.
خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش

که ساز شرع از این افسانه بی قانون نخواهد شد

ای مامور امر به معروف و نهی از منکر! تو را به خدا، ما را به آواز دف و نی بسپار چرا که با این کار ما، نظم و ترتیب دین به هم نمی‌خورد.
مجال من همین باشد که پنهان عشق او ورزم

کنار و بوس و آغوشش چه گویم چون نخواهد شد

توانایی من همین اندازه است که پنهانی عاشق او باشم. وقتی که بوس و کنار و عشق‌بازی امکان پذیر نیست، برای چه از این موارد سخن بگویم؟
شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی

دلا کی به شود کارت اگر اکنون نخواهد شد

«شراب سرخ‌رنگ و مکانی خلوت و آرام و یاری مهربان که به تو شراب ببخشد!» ای دل! اگر این خواسته اکنون امکان پذیر نیست، پس کی وضعت بهتر خواهد شد؟
مشوی ای دیده نقش غم ز لوح سینه حافظ

که زخم تیغ دلدار است و رنگ خون نخواهد شد

ای چشم! تصویر غم را از تخته دل حافظ پاک نکن چرا که این تصویر (نقاشی) در اثر زخم شمشیر محبوب به وجود آمده است و بنابراین رنگ قرمزی خون از آن پاک نخواهد شد.