مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

متن مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

من از دست آن ابرو کمان، چشمی پرخون دارم. دنیا آشوب زیادی از آن چشم و ابرو خواهد دید.
غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی

نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو

بنده چشم آن ترک زیبارویم که در خواب خوش مستی‌ام، رخ او، گلزاری پر نقش و نگار و ابروی او، سایبانی سیاه رنگ است.
هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش

که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو

از این غم، تن من مانند هلال خمیده گردید. با آن ابروی همچون طغرا، ماه یارای آن را ندارد که در سقف آسمان، ابروی خود را به نمایش بگذارد.
رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم

هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

نگهبانان او حواسشان نیست که هر لحظه از آن چشم و پیشانی، به ما هزاران نوع پیام می‌رسد و پرده‌دار، میان ابروان او است.
روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست

که بر طرف سمن زارش همی گردد چمان ابرو

برای روح و روان انسان‌های گوشه‌گرفته، پیشانی او همانند گلزاری خرم است که در کنار یاسمن‌زار آن، ابرویی خرامان قدم می‌زند.
دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی

که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو

پس از تو، دیگر کسی به حور و پری نمی‌گوید که چه زیبا هستند و این یکی چه چشمهایی دارد و آن دیگری، چه ابروهایی دارد.
تو کافردل نمی بندی نقاب زلف و می ترسم

که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

تو همانند کافری هستی که نقاب موهایت را نمی‌اندازی و من از این بیم دارم که انحنای آن ابروی دلکش، باعث شود که جهت محراب و قبله من عوض شود.
اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری

به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو

اگر چه حافظ در هواداری معشوق، مرغ زیرکی بود، ولی چشم آن ابروکمان، او را با غمزه‌هایش (که همانند تیر بودند،) شکار کرد.