خوش می روی به تنها تن ها فدای جانت
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/خوش-می-روی-به-تنها-تن-ها-فدای-جانت

متن خوش می روی به تنها تن ها فدای جانت

1. خوش می روی به تنها تن ها فدای جانت

   مدهوش می گذاری یاران مهربانت

   خوب داری تنها می روی (یا: داری بر جانها عبور می کنی)، تن ها به فدای جانت باشد. یاران مهرورز خود را ازخود بیخود می کنی

2. آیینه ای طلب کن تا روی خود ببینی

   وز حسن خود بماند انگشت در دهانت

   آینه ای بخواه تا صورت خود را در آن ببینی. و از زیبایی خودت، انگشت به دهان شوی

3. قصد شکار داری یا اتفاق بستان

   عزمی درست باید تا می کشد عنانت

   آیا به منظور شکار داری می روی یا می خواهی به بوستان بروی؟ تا وقتی که می توانی افسار زندگیت را دردست داشته باشی، باید مقصدی مناسب انتخاب کنی (تا زمانی که اختیار زندگی خود را داری، باید تصمیمات درست بگیری)

4. ای گلبن خرامان با دوستان نگه کن

   تا بگذرد نسیمی بر ما ز بوستانت

   ای بوته گل سرخ که داری با ناز به همراه دوستان راه می روی، توقف کن (یا: ای بوته گل که در حال راه رفتن با ناز هستی! به/با دوستانت نگاه کن) تا نسیمی از بوستان تو به ما برسد.

5. رخت سرای عقلم تاراج شوق کردی

   ای دزد آشکارا می بینم از نهانت

   لباس خانه عقلم را با شوقی که ایجاد کردی، به یغما بردی. ای دزدی که در جلو چشم دیگران دزدی می کنی، تو را پنهانی می بینم

6. هر دم کمند زلفت صیدی دگر بگیرد

   پیکان غمزه در دل ز ابروی چون کمانت

   هر لحظه موی چون کمند تو، شکار دیگری می گیرد (با شکار در بیت سوم مقایسه کنید) از ابروی تو که بمانند کمانی است، عشوه ات مانند تیری بر دل می نشیند.

7. دانی چرا نخفتم تو پادشاه حسنی

   خفتن حرام باشد بر چشم پاسبانت

   می دانی که چرا نخوابیدم؟ تو پادشاه زیبایی هستی. خوابیدن برای چشم نگهبان تو حرام است.

8. ما را نمی برازد با وصلت آشنایی

   مرغی لبقتر از من باید هم آشیانت

   در حد و اندازه ما نیست که به وصل و آشنایی تو برسیم. باید پرنده ای که از من زیرک تر و چرب زبان تر باشد، هم آشیان تو شود.

9. من آب زندگانی بعد از تو می نخواهم

   بگذار تا بمیرم بر خاک آستانت

   من بعد از تو، آب زندگانی را نمی خواهم. (بدون تو عمر جاودانه را نمی خواهم) اجازه بده تا بر روی زمین درگاه تو بمیرم

10. من فتنه زمانم وان دوستان که داری

    بی شک نگاه دارند از فتنه زمانت

    من آشوب زمانه هستم و آن یارانی که در کنارت داری، بی تردید تو را از آشوب زمانه محافظت می کنند.

11. سعدی چو دوست داری آزاد باش و ایمن

    ور دشمنی بباشد با هر که در جهانت

    ای سعدی، چون که دوست داری (دارای یار هستی/دوستار می باشی) رها باش و آسوده باش. حتی اگر با هر کسی در دنیا دشمنی داشته باشی (می توانی رها و آسوده باشی)