بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

متن بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

بیا تا گل بپراکنیم و شراب در پیاله بریزیم. سقف آسمان را بشکافیم و راه و رسمی تازه به پا کنیم.
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد

من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم

اگر اندوه بخواهد که لشکری برپا کند تا خون عاشقان را بریزد، من و ساقی به هم می‌پیچیم و ریشه‌اش را می‌خشکانیم.
شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم

نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم

شراب سرخ رنگ را به همراه گلاب در جام شراب می‌ریزیم. برای نسیمی که بوی خوش را پراکنده می‌کند، شکر در عودسوز می‌ریزیم.
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش

که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم

ای مطرب! اکنون که ساز رود خوبی را در دست گرفته‌ای، آهنگی زیبا بنواز تا ما هم با حرکات دست، غزل بخوانیم و در حال پای‌کوبی، سر را تکان دهیم (یا سر بدهیم).
صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز

بود کآن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم

ای باد صبا! خاک وجود را ما به سمت آن عالی مقام بفرست. شاید که بتوانیم نظری بر رخسار آن شاه خوبان بیندازیم.
یکی از عقل می لافد یکی طامات می بافد

بیا کاین داوری ها را به پیش داور اندازیم

یک نفر لاف دانایی می‌زند. یک نفر دارد از کمالات خودش یاوه گویی می‌کند. بیا تا قضاوت را به عهده داور بگذاریم.
بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه

که از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیم

اگر طالب بهشت جاودان هستی، با ما به میخانه بیا تا تو را از پای خمره شراب به درون حوض کوثر بیندازیم.
سخندانی و خوشخوانی نمی ورزند در شیراز

بیا حافظ که تا خود را به ملکی دیگر اندازیم

در شیراز سخنوری و خوشخوانی را پاس نمی‌دارند. ای حافظ! بیا تا به دیاری دیگر برویم.