سرمست درآمد از خرابات
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/سرمست-درآمد-از-خرابات

متن سرمست درآمد از خرابات

1. سرمست درآمد از خرابات

   با عقل خراب در مناجات

   در حالت سرمستی از خرابات بیرون آمد و با عقلی زایل به مناجات برخاست

2. بر خاک فکنده خرقه زهد

   و آتش زده در لباس طامات

   خرقه زهد خود را بر زمین انداخته و لباس طامات (لاف زدن‌های) خود را آتش زده است.

3. دل برده شمع مجلس او

   پروانه به شادی و سعادات

   دلباخته و در حال چرخیدن با شادی و خوشی به دور شمع مجلس او است.

4. جان در ره او به عجز می گفت

   کای مالک عرصه کرامات

   جان در راه او به لابه و زاری می‌گفت: که ای صاحب عرصه بزرگی‌ها

5. از خون پیاده ای چه خیزد

   ای بر رخ تو هزار شه مات

   از خون مهره سربازی چه چیزی بدست می‌آید؟ ای کسی که هزاران شاه، با رخ تو مات شده‌اند.

6. حقا و به جانت ار توان کرد

   با تو به هزار جان ملاقات

   به خدا قسم و به جانت قسم که با هزار بار جان دادن هم نمی‌توان با تو ملاقات کرد.

7. گر چشم دلم به صبر بودی

   جز عشق ندیدمی مهمات

   اگر چشم دلم صبر داشت، بجز عشق، امر مهمی نمی‌دیدم.

8. تا باقی عمر بر چه آید

   بر باد شد آن چه رفت هیهات

   تا باقی عمر چه شود. هر چه بود به باد رفت. افسوس!

9. صافی چو بشد به دور سعدی

   زین پس من و دردی خرابات

   ای سعدی! هنگامی که زلالی و پاکیزگی از دست رفت، از این پس من می‌مانم وتیرگی خرابات