هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/هر-صبحدم-نسیم-گل-از-بوستان-توست

متن هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست

1. هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست

   الحان بلبل از نفس دوستان توست

   هر صبحگاه بوی خوش گل از بوستان تو برمی‌خیزد. نغمه‌های خوش بلبل از دهان دوستان تو بیرون می‌آید.

2. چون خضر دید آن لب جان بخش دلفریب

   گفتا که آب چشمه حیوان دهان توست

   هنگامی که خضر آن لبان جانبخش و دلفریب را دید، به او گفت: این دهان تو است که زندگانی جاوید را به ارمغان می‌آورد.

3. یوسف به بندگیت کمر بسته بر میان

   بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست

   یوسف خود را در خدمت تو قرار داد چرا که مطمئن بود که تو پادشاه زیبایی و لطافت هستی

4. هر شاهدی که در نظر آمد به دلبری

   در دل نیافت راه که آن جا مکان توست

   هر زیبارویی که تلاش کرد با دلبری جلوه‌گری کند، موفق نشد به دلها نفوذ کند چرا که دل تنها جایگاه تو است و کس دیگری به آن راه ندارد.

5. هرگز نشان ز چشمه کوثر شنیده ای

   کو را نشانی از دهن بی نشان توست

   تا کنون نشانه‌ای از چشمه‌ی کوثر به گوشت خورده است؟ چشمه‌ی کوثر از دهان بی‌نشان تو تنها یک نشانه دارد.

6. از رشک آفتاب جمالت بر آسمان

   هر ماه ماه دیدم چون ابروان توست

   هر ماه، می‌بینم که ماه در آسمان، از شدت حسادتی که به روشنایی جمال تو دارد، خود را به شکل ابروان تو درمی‌آورد.

7. این باد روح پرور از انفاس صبحدم

   گویی مگر ز طره عنبرفشان توست

   این نسیم بامدادی که روان را تازه می‌کند؛ انگار از زلفان خوشبوی تو گذشته است

8. صد پیرهن قبا کنم از خرمی اگر

   بینم که دست من چو کمر در میان توست

   اگر بفهمم که دستان من همچون کمربند به دور کمر تو حلقه شده است، از شدت شادمانی صدبار پیراهن خود را پاره خواهم کرد.

9. گفتند میهمانی عشاق می کنی

   سعدی به بوسه ای ز لبت میهمان توست

   می‌گویند که می‌خواهی عاشقانت را به میهمانی دعوت کنی؛ سعدی را به یک بوسه از لبانت مهمان کن!