بر من که صبوحی زده ام خرقه حرامست
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/بر-من-که-صبوحی-زده-ام-خرقه-حرامست

متن بر من که صبوحی زده ام خرقه حرامست

1. بر من که صبوحی زده ام خرقه حرامست

   ای مجلسیان راه خرابات کدامست

   پوشیدن جامه درویشی بر من حرام است چراکه شراب صبحگاهی نوشیده ام. ای کسانی که در مجلس نشسته اید به من راه خرابات (میکده)را نشان دهید

2. هر کس به جهان خرمیی پیش گرفتند

   ما را غمت ای ماه پری چهره تمامست

   هرکسی در دنیا یک راه برای خوش گذرانی انتخاب کرده است. ای ماه که رخت همچون پریان است! غم تو برای ما انتهای خوشبختی است.

3. برخیز که در سایه سروی بنشینیم

   کان جا که تو بنشینی بر سرو قیامست

   بلندشو و بیا تا زیر سایه سروی بنشینیم که جایی که تو در کنار سرو نشسته باشی قیامتی است

4. دام دل صاحب نظرانت خم گیسوست

   وان خال بناگوش مگر دانه دامست

   پیچ و تاب گیسوانت دامی است برای دل صاحب نظران. و آن خال سیاهرنگ گویی دانه ای است برای دام

5. با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت

   گر باده خورم خمر بهشتی نه حرامست

   اگر در در چنین جایی و در این وقت (حال-زمان) و با چنین زیبارویی شراب بنوشم این شراب بهشتی حرام نیست

6. با محتسب شهر بگویید که زنهار

   در مجلس ما سنگ مینداز که جامست

   به داروغه شهر بگویید که مواظب باشد در محفل ما سنگ نیندازد که در این مجلس جامهای شیشه ای وجود دارد

7. غیرت نگذارد که بگویم که مرا کشت

   تا خلق ندانند که معشوقه چه نامست

   غیرتم به من اجازه نمی دهد که نام قاتل خود را بر زبان بیاورم مبادا مردم نام معشوقه ام را بفهمند

8. دردا که بپختیم در این سوز نهانی

   وان را خبر از آتش ما نیست که خامست

   افسوس که با این آتش پنهان در درونمان پخته شدیم و آن کسی که خام است از وجود سوز درون ما آگاهی ندارد

9. سعدی مبر اندیشه که در کام نهنگان

   چون در نظر دوست نشینی همه کامست

   ای سعدی! نگران نباش حتی اگر در چنگ نهنگان باشی وقتی دوست تو را در نظر داشته باشد این وضعیت خوشایند است