برآمد باد صبح و بوی نوروز
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/برآمد-باد-صبح-و-بوی-نوروز

متن برآمد باد صبح و بوی نوروز

1. برآمد باد صبح و بوی نوروز

   به کام دوستان و بخت پیروز

   مطابق میل دوستان و اقبال فیروز، باد صبحگاهی وزیدن گرفت و بوی نوروز به مشام رسید

2. مبارک بادت این سال و همه سال

   همایون بادت این روز و همه روز

   امسال و سال‌های دیگر بر تو فرخنده باشد. امروز و سایر روزها برایت خجسته باشد.

3. چو آتش در درخت افکند گلنار

   دگر منقل منه آتش میفروز

   هنگامی که گرمای خورشید موجب روییدن گل‌های سرخ بر درخت شد، دیگر منقل روشن نکن و آتش برپا نکن.

4. چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست

   حسدگو دشمنان را دیده بردوز

   هنگامی که نرگس، اقبال را از خواب بیدار کرد، از دشمنانی که با حسادت سخن می‌گویند، چشم پوشی کن (که کاری از آنان ساخته نیست)

5. بهاری خرمست ای گل کجایی

   که بینی بلبلان را ناله و سوز

   ای گل! بهاری خرم فرا رسید است؛ کجایی که ببینی بلبلان چه سوز و آوازی به راه انداخته‌اند

6. جهان بی ما بسی بودست و باشد

   برادر جز نکونامی میندوز

   دنیا پیش از ما مدت‌ها بوده است و پس از ما هم مدت‌ها خواهد بود؛ ای برادر! هیچ توشه‌ای جز خوش‌نامی پس انداز نکن.

7. نکویی کن که دولت بینی از بخت

   مبر فرمان بدگوی بدآموز

   خوبی کن تا از بخت، سعادتمندی ببینی. از بدگویی که بدی آموزش می‌دهد، حرف شنوی نداشته باش

8. منه دل بر سرای عمر سعدی

   که بر گنبد نخواهد ماند این گوز

   ای سعدی! به این خانه‌ی عمر دل نبند چرا که این گردو نمی‌تواند روی این گنبد پابرجا بماند

9. دریغا عیش اگر مرگش نبودی

   دریغ آهو اگر بگذاشتی یوز

   حیف! چه خوب می‌شد اگر خوشی پایانی نداشت! حیف! چه خوب می‌شد اگر یوز می‌گذاشت که آهو زنده بماند!