در سیرت پادشاهان حکایت پانزدهم
سعدی
https://www.sherfarsi.ir/sadi/در-سیرت-پادشاهان-حکایت-پانزدهم

متن در سیرت پادشاهان حکایت پانزدهم

1. یکی از وزرا معزول شد و بحلقه درویشان درآمد برکت صحبت ایشان در وی اثر کرد و جمعیت خاطرش دست داد ملک بار دیگر بر او دل خوش کرد و عمل فرمود قبولش نیامد و گفت معزولی به که مشغولی

2. آنانکه بکنج عافیت بنشستند

   دندان سگ و دهان مردم بستند

3. کاغذ بدریدند و قلم بشکستند

   وز دست و زبان حرف گیران رستند

4. ملک گفت هر آئینه ما را خردمند کافی باید که تدبیر مملکت را بشاید گفت ای ملک نشان خردمند کافی آنست که به چنین کارها تن در ندهد

5. همای بر همه مرغان از آن شرف دارد

   که استخوان خورد و جانور نیازارد

6. سیه گوشرا گفتند ترا ملازمت شیر بچه وجه اختیار افتاد گفت تا فضله صیدش میخورم و از شر دشمنان در پناه صولت او زندگانی میکنم

7. گفتند اکنون که بظل حمایتش درآمدی و بشکر نعمتش اعتراف کردی چرا نزدیکتر نیائی تا بحلقه خاصانت درآرد و از بندگان مخلصت شمارد گفت همچنان از بطش او ایمن نیستم

8. اگر صد سال گبر آتش فروزد

   چو یک دم اندر او افتد بسوزد

9. افتد که ندیم حضرت سلطان زر بیابد و باشد که سر برود و حکما گفته اند از تلون طبع پادشاهان بر حذر باید بودن که وقتی بسلامی برنجند و گاهی بدشنامی خلعت دهند و آورده اند که ظرافت بسیار کردن هنر ندیمانست و عیب حکیمان

10. تو بر سر قدر خویشتن باش و وقار

    بازی و ظرافت بندیمان بگذار