مغ (مغان)

مغ
مغان
مغ به معنی پیشوای دین زرتشتی است و مغان، جمع آن. مغان در اصل قبیله ای از قوم ماد بودند که مقام روحانیت منحصراً به آنان تعلق داشت . آنگاه که آیین زرتشت بر نواحی غرب و جنوب ایران یعنی ماد و پارس مستولی شد مغان پیشوایان دیانت جدید شدند.
1

کاربردهای مغ (مغان)

  • تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

    سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

  • حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است

    بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود

  • در این غوغا که کس کس را نپرسد

    من از پیر مغان منت پذیرم

  • مغی در به روی از جهان بسته بود

    بتی را به خدمت میان بسته بود

  • مغان که خدمت بت می کنند در فرخار

    ندیده اند مگر دلبران بت رو را

  • بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند

    پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

  • ببند ای مسلمان به شکرانه دست

    که زنار مغ بر میانت نبست

  • ای گدای خانقه برجه که در دیر مغان

    می دهند آبی که دل ها را توانگر می کنند

  • دگر رند مغ آتشی میزند

    ندانم چراغ که بر می کند

  • ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا

    فروشند مفتاح مشکل گشایی

  • در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

    خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی