ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی
حافظ
https://www.sherfarsi.ir/hafez/ز-کوی-یار-می-آید-نسیم-باد-نوروزی

متن ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

1. ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

   از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

   از کوی دوست، نسیم باد نوروزی می‌آید. اگر این باد یاری بخواهی، دلت روشن می‌شود.

2. چو گل گر خرده ای داری خدا را صرف عشرت کن

   که قارون را غلط ها داد سودای زراندوزی

   اگر همچون گل، اندک دارایی‌ای داری، بهر خدا آن را در راه خوشی کردن صرف کن؛ بر حذر باش که وسواس مال اندوزی، قارون را گمراه کرد.

3. ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است

   که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی

   بلبل با خوردن شراب سرخ رنگ از جام گل، آنچنان مست شده است که آواز نشستنش بر تخت بهروزی‌، به آسمان بلند شده است.

4. به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

   به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

   به صحرا برو تا غبار غم از اطرافت زدوده شود. به گلزار بیا تا از بلبل سخن عاشقانه گفتن را یاد بگیری

5. چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست

   مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی

   از آنجایی که در زیر این آسمان آبی رنگ، جاودانه شدن ممکن نیست، برای رسیدن به کامیابی و سعادت، فرصتی را که برای خوشی وجود دارد، غنیمت بدان

6. طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن

   کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی

   راه خیر و خوشی رساندن به دیگران چیست؟ از خواسته‌ی خود گذشتن. کلاه سروری، کلاهی است که با این از خود گذشتگی‌ها دوخته شده باشد.

7. سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آی

   که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

   پنهانی به تو می‌گویم: همانند گل باز شو و تنگ دل نباش چرا که حکم فرمانروایی میر نوروزی، پنج روز بیشتر دوام ندارد (روزگار ظلم به زودی به سر خواهد آمد)

8. ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست

   مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی

   نمی‌دانم به چه دلیل فاخته در کنار جویباران ناله سوزناک سر می‌دهد. حتماً او هم مثل من شب و روز دچار غمی است.

9. می ای دارم چو جان صافی و صوفی می کند عیبش

   خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

   شرابی دارم که همچون جان، زلال و شفاف است با این وجود، صوفی از آن بدگویی می‌کند؛ خدایا! بد اقبالی را نصیب هیچ آدم دانایی نکن!

10. جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع

    که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی

    ای شمع! موم که همدم شیرین تو بود، از تو جدا شد و حالا تنها شده‌ای؛ چه با این تقدیر بسازی و چه با آن بسوزی، فرمان آسمانی اینگونه بوده است و عوض نمی‌شود.

11. به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم

    بیا ساقی که جاهل را هنیتر می رسد روزی

    غرور دانشمندی نباید باعث شود که از وسایل شادی غافل شویم. ای ساقی بیا که رزق و روزیِ نادان راحت‌تر به دستش می‌رسد.

12. می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

    که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی

    در هنگام نوروز جلالی، در مجلس وزیر، شراب بنوش که جرعه‌ای از جام تو، ساز نوروزی را به دنیا می‌بخشد.

13. نه حافظ می کند تنها دعای خواجه تورانشاه

    ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی

    این تنها حافظ نیست که دعاگوی خواجه تورانشاه است؛ تمام هستی با گفتن ستایش وزیرانه، خواهان عیدی هستند

14. جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده

    جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

    درگاهش، محراب چشم و دل پرهیزکاران است. در روز پیروزی و گشایش، پیشانی او از آنِ سحرخیزان است.