قیس بنی عامر

قیس بنی عامر
مجنون
شاعری بود عاشق پیشه. اگرچه دیوانه نبود، ولی به مجنون ملقب گردید چرا که در عشق لیلی، که از کودکی با هم بزرگ شده بودند دچارحیرت و سرگشتگی شدو دراین حالت شعر میگفت وبا جانوران انس میگرفت و به ولایات مختلف می‌رفت تا آنکه جسدش را میان سنگهای بیابان یافتند
1

کاربردهای قیس بنی عامر

  • مجنون ز جام طلعت لیلی چو مست شد

    فارغ ز مادر و پدر و سیم و زر فتاد

  • مجنون رخ لیلی چون قیس بنی عامر

    فرهاد لب شیرین چون خسرو پرویزم

  • به عذرا درد وامق می نمایم

    به لیلی حال مجنون می نویسم

  • مجنون به شفاعت اسب را راند

    صیاد سوار دید و درماند

  • مجنون به جواب آن تهی دست

    از مرکب خود سبک فروجست

  • مجنون چو رسید پیش صیاد

    بگشاد زبان چو نیش فصاد

  • مجنون همه ساز و آلت خویش

    برکند و سبک نهاد در پیش

  • مجنون سوی آن شکار دلبند

    آمد چو پدر به سوی فرزند

  • مجنون ز جهان چو رخت بر بست

    از سرزنش جهانیان رست

  • ای خوبتر از لیلی بیمست که چون مجنون

    عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم

  • عاقلان خوشه چین از سر لیلی غافلند

    این کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را

  • بت من چه جای لیلی که بریخت خون مجنون

    اگر این قمر ببینی دگر آن سمر نخوانی

  • برق یمانی بجست باد بهاری بخاست

    طاقت مجنون برفت خیمه لیلی کجاست